Η Τζέσικα ήταν ένα κορίτσι όμορφο – όπως όλοι έλεγαν – χωρίς η ίδια να το πιστεύει πια.
Από μικρή ήταν το κέντρο της προσοχής για πολλούς λόγους και απολάμβανε πολύ αγάπη από τους γύρω της. Η φροντίδα αυτή την είχε κάνει αρκετά κακομαθημένη και αποζητούσε πάντα την προσοχή και αποδοχή απ’ όλους και ιδιαίτερα, όσων δεν ήταν μέλη της οικογένειάς της. Ήταν η ψυχή της παρέας, ιδιαίτερα δυναμική, με πολλές ασχολίες. Όσο ήταν μικρή οι αθλοπαιδιές της και η ευαίσθητη υγεία της – που ποτέ δεν αποδέχθηκε ως αδυναμία και δεν επέτρεπε σε κανέναν να την αντιμετωπίσει ως λιγότερο δυνατή – της είχαν σμιλέψει ένα όμορφο κορμί, το οποίο μαζί με το όμορφο παρουσιαστικό, της προσέφερε μια πολύ καλή σχέση με το είδωλό της στον καθρέφτη, το οποίο φρόντιζε να το διατηρεί αναλλοίωτο και πάντα προς το καλύτερο. Εκ γενετής αναζητούσε την τελειότητα, όπως η ίδια τη θεωρούσε σε ό,τι έκανε. Δεν συμβιβάζονταν ποτέ με τα μέτρια και απαιτούσε από τον εαυτό της την καλύτερη δυνατή προσπάθεια με ό,τι καταπιάνονταν. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής και απολάμβανε να παρακολουθεί διαμάχες για χάρη της, μεταξύ των θαυμαστών της. Αισθάνονταν ιδιαίτερα τυχερή με τη ζωή της και με τα όσα όμορφα της προσέφερε.
Κι ενώ όλα ήταν ιδανικά και απολάμβανε μια ονειρική ζωή, η είσοδός της στην πύλη της εφηβείας ήταν καταλυτική. Το πρώτο χτύπημα ήταν η αλλαγή σχολείου, όπου το περιβάλλον ήταν πολύ πιο σκληρό από το προηγούμενο. Το δεύτερο ήταν η αρπαγή του πρώτου μεγάλου εφηβικού έρωτά της με το ομορφότερο αγόρι του σχολείου, τον οποίο πολλές εποφθαλμιούσαν, μη μπορώντας να κατακτήσουν, γιατί ήθελε απεγνωσμένα εκείνη, από την καλύτερη παιδική φίλη της, η οποία επέλεξε εκείνον - όταν κατέφυγε σε αυτήν, μετά την άρνηση της Τζέσικα να προχωρήσουν, αφού βρέθηκε στο δίλημμα έρωτας ή φιλία, επιλέγοντας τη φίλη της.
Οι πρώτες απορρίψεις ήταν γεγονός και διαδέχονταν η μία την άλλη. Η αυτοπεποίθησή της άρχισε να μετριάζεται και να γίνεται αμφίβολη. Παράλληλα, το σώμα της άλλαζε προς το χειρότερο βάζοντας πολλά κιλά ξαφνικά, λόγω ορμονικών προβλημάτων. Η σχέση με τον καθρέφτη της είχε ραγίσει. Απέφευγε να κοιτιέται στον καθρέφτη, διότι αυτό που έβλεπε δεν της άρεσε καθόλου. Αυτό την οδήγησε σε βαθιά θλίψη και κλείσιμο στον εαυτό της. Οι σχέσεις της με τα αγόρια ήταν φιλικές, διότι δεν επέτρεπε κάτι άλλο, έστω κι αν υπήρχε κάτι, ώστε να μην αντιμετωπίσει για άλλη μια φορά την απόρριψη. Απέρριπτε η ίδια τον εαυτό της και τον καθιστούσε αμέτοχο στα ερωτικά σκιρτήματα, παρουσιάζοντάς το ως ηθελημένη επιλογή αποφυγής μια ακόμα ψυχικής πληγής.
Αν και πάλευε συνεχώς να διορθώσει τη σχέση της με τον καθρέφτη, όπου για αυτήν ήταν ιδιαίτερα σημαντική, ζητώντας την αρωγή πληθώρας ειδικών και ακολουθώντας διάφορες σωστές και λανθασμένες πρακτικές, πέρασαν τα χρόνια, ο στόχος ήταν ακόμα ανεκπλήρωτος και εκείνη είχε χάσει σημαντικές στιγμές της ζωής της, λόγω της συστολής και αυτοαπόρριψής της, ως είδωλο του καθρέφτη της. Η ζωή της ήταν ανυπόφορη και πολλές φορές σκέφθηκε την αυτοκτονία για να απαλλαγεί από τα όσα υπέβαλλε η ίδια τον εαυτό της, λόγω της μη αποδοχής της εικόνας της. Φθάνοντας σε αυτό το ύστατο σημείο, αποφάσισε όποτε κοιτάει τον καθρέφτη να βλέπει τη ψυχή της, όχι το είδωλό της, και να την κάνει όσο πιο όμορφη γίνεται. Πέρασε πολλές ώρες μόνη της με τον εαυτό της, συζητώντας και αναλύοντας την. Αναγνώρισε τα προτερήματά της που σαφώς είχε, διότι ήταν ένα αντικειμενικά προικισμένο παιδί, δούλεψε τα ελαττώματά της, αγωνίζοντας να τα αποδεχθεί και πάλευε για την αποδοχή της μη τελειότητάς της. Άρχισε να κοινωνικοποιείται ξανά, να αποκτά ξανά ενδιαφέροντα και να διατηρεί συνεχώς εαυτόν εν εγρηγόρσει, ώστε να αισθάνεται δημιουργική και να αποτρέπει τις κακές σκέψεις να εισέρχονται στο μυαλό της. Η ιχνηλάτηση αυτού του μονοπατιού την κατέστησε επιτυχημένη μαθήτρια, φοιτήτρια, επιστήμονα, επαγγελματία.
Ο διάλογός της με τον καθρέφτη είχε αλλάξει μορφή, μετατρέποντάς την σε μια όμορφη και λαμπερή ψυχή που προσπαθούσε να προσφέρει χαρά, σε όλους όσους συναντούσε και να τους βοηθήσει να γίνουν δυνατοί, πατώντας γερά στα πόδια τους, άσχετα αν η ίδια ουσιαστικά πονούσε για την μη επίτευξη της συμφιλίωσης με την εικόνα της, αλλά μη αφήνοντας κανέναν να το αντιληφθεί. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή και δημοφιλής, αφού όλοι αναζητούσαν την ευεργετική παρέα της, θαμπωμένοι από το λαμπερό ψυχικό φως που εξέπεμπε.
Σε μια μοναχική βόλτα της, μετά από μερικά χρόνια, στο κέντρο της Αθήνας, που τόσο λάτρευε και αναλογιζόμενη την ημέρα της – όπως πάντα έκανε – όρισε εαυτόν ξανά τυχερό, γιατί είχε την υγεία της, 5 αληθινούς φίλους που θα ήταν πάντα δίπλα της και μπορούσε να μοιραστεί χωρίς φόβο τις σκέψεις της, και πληθώρα ανθρώπων που την αγαπούσαν, γιατί αντικατοπτρίζονταν σε αυτούς η ομορφιά της ψυχής της και οι όμορφες στιγμές που τους είχε προσφέρει, μέσα από τα έργα της για εκείνους. Μειδίασε για μερικά λεπτά, στάθηκε για λίγο, αισθάνθηκε ευτυχισμένη και συνέχισε τον περίπατό της με κατεύθυνση τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, όπου θα παρακολουθούσε μια υπαίθρια κινηματογραφική παράσταση υπό το φώς των αστεριών.
(Ε. Γραμμένου)
Από μικρή ήταν το κέντρο της προσοχής για πολλούς λόγους και απολάμβανε πολύ αγάπη από τους γύρω της. Η φροντίδα αυτή την είχε κάνει αρκετά κακομαθημένη και αποζητούσε πάντα την προσοχή και αποδοχή απ’ όλους και ιδιαίτερα, όσων δεν ήταν μέλη της οικογένειάς της. Ήταν η ψυχή της παρέας, ιδιαίτερα δυναμική, με πολλές ασχολίες. Όσο ήταν μικρή οι αθλοπαιδιές της και η ευαίσθητη υγεία της – που ποτέ δεν αποδέχθηκε ως αδυναμία και δεν επέτρεπε σε κανέναν να την αντιμετωπίσει ως λιγότερο δυνατή – της είχαν σμιλέψει ένα όμορφο κορμί, το οποίο μαζί με το όμορφο παρουσιαστικό, της προσέφερε μια πολύ καλή σχέση με το είδωλό της στον καθρέφτη, το οποίο φρόντιζε να το διατηρεί αναλλοίωτο και πάντα προς το καλύτερο. Εκ γενετής αναζητούσε την τελειότητα, όπως η ίδια τη θεωρούσε σε ό,τι έκανε. Δεν συμβιβάζονταν ποτέ με τα μέτρια και απαιτούσε από τον εαυτό της την καλύτερη δυνατή προσπάθεια με ό,τι καταπιάνονταν. Ήταν ιδιαίτερα δημοφιλής και απολάμβανε να παρακολουθεί διαμάχες για χάρη της, μεταξύ των θαυμαστών της. Αισθάνονταν ιδιαίτερα τυχερή με τη ζωή της και με τα όσα όμορφα της προσέφερε.
Κι ενώ όλα ήταν ιδανικά και απολάμβανε μια ονειρική ζωή, η είσοδός της στην πύλη της εφηβείας ήταν καταλυτική. Το πρώτο χτύπημα ήταν η αλλαγή σχολείου, όπου το περιβάλλον ήταν πολύ πιο σκληρό από το προηγούμενο. Το δεύτερο ήταν η αρπαγή του πρώτου μεγάλου εφηβικού έρωτά της με το ομορφότερο αγόρι του σχολείου, τον οποίο πολλές εποφθαλμιούσαν, μη μπορώντας να κατακτήσουν, γιατί ήθελε απεγνωσμένα εκείνη, από την καλύτερη παιδική φίλη της, η οποία επέλεξε εκείνον - όταν κατέφυγε σε αυτήν, μετά την άρνηση της Τζέσικα να προχωρήσουν, αφού βρέθηκε στο δίλημμα έρωτας ή φιλία, επιλέγοντας τη φίλη της.
Οι πρώτες απορρίψεις ήταν γεγονός και διαδέχονταν η μία την άλλη. Η αυτοπεποίθησή της άρχισε να μετριάζεται και να γίνεται αμφίβολη. Παράλληλα, το σώμα της άλλαζε προς το χειρότερο βάζοντας πολλά κιλά ξαφνικά, λόγω ορμονικών προβλημάτων. Η σχέση με τον καθρέφτη της είχε ραγίσει. Απέφευγε να κοιτιέται στον καθρέφτη, διότι αυτό που έβλεπε δεν της άρεσε καθόλου. Αυτό την οδήγησε σε βαθιά θλίψη και κλείσιμο στον εαυτό της. Οι σχέσεις της με τα αγόρια ήταν φιλικές, διότι δεν επέτρεπε κάτι άλλο, έστω κι αν υπήρχε κάτι, ώστε να μην αντιμετωπίσει για άλλη μια φορά την απόρριψη. Απέρριπτε η ίδια τον εαυτό της και τον καθιστούσε αμέτοχο στα ερωτικά σκιρτήματα, παρουσιάζοντάς το ως ηθελημένη επιλογή αποφυγής μια ακόμα ψυχικής πληγής.
Αν και πάλευε συνεχώς να διορθώσει τη σχέση της με τον καθρέφτη, όπου για αυτήν ήταν ιδιαίτερα σημαντική, ζητώντας την αρωγή πληθώρας ειδικών και ακολουθώντας διάφορες σωστές και λανθασμένες πρακτικές, πέρασαν τα χρόνια, ο στόχος ήταν ακόμα ανεκπλήρωτος και εκείνη είχε χάσει σημαντικές στιγμές της ζωής της, λόγω της συστολής και αυτοαπόρριψής της, ως είδωλο του καθρέφτη της. Η ζωή της ήταν ανυπόφορη και πολλές φορές σκέφθηκε την αυτοκτονία για να απαλλαγεί από τα όσα υπέβαλλε η ίδια τον εαυτό της, λόγω της μη αποδοχής της εικόνας της. Φθάνοντας σε αυτό το ύστατο σημείο, αποφάσισε όποτε κοιτάει τον καθρέφτη να βλέπει τη ψυχή της, όχι το είδωλό της, και να την κάνει όσο πιο όμορφη γίνεται. Πέρασε πολλές ώρες μόνη της με τον εαυτό της, συζητώντας και αναλύοντας την. Αναγνώρισε τα προτερήματά της που σαφώς είχε, διότι ήταν ένα αντικειμενικά προικισμένο παιδί, δούλεψε τα ελαττώματά της, αγωνίζοντας να τα αποδεχθεί και πάλευε για την αποδοχή της μη τελειότητάς της. Άρχισε να κοινωνικοποιείται ξανά, να αποκτά ξανά ενδιαφέροντα και να διατηρεί συνεχώς εαυτόν εν εγρηγόρσει, ώστε να αισθάνεται δημιουργική και να αποτρέπει τις κακές σκέψεις να εισέρχονται στο μυαλό της. Η ιχνηλάτηση αυτού του μονοπατιού την κατέστησε επιτυχημένη μαθήτρια, φοιτήτρια, επιστήμονα, επαγγελματία.
Ο διάλογός της με τον καθρέφτη είχε αλλάξει μορφή, μετατρέποντάς την σε μια όμορφη και λαμπερή ψυχή που προσπαθούσε να προσφέρει χαρά, σε όλους όσους συναντούσε και να τους βοηθήσει να γίνουν δυνατοί, πατώντας γερά στα πόδια τους, άσχετα αν η ίδια ουσιαστικά πονούσε για την μη επίτευξη της συμφιλίωσης με την εικόνα της, αλλά μη αφήνοντας κανέναν να το αντιληφθεί. Ήταν ιδιαίτερα αγαπητή και δημοφιλής, αφού όλοι αναζητούσαν την ευεργετική παρέα της, θαμπωμένοι από το λαμπερό ψυχικό φως που εξέπεμπε.
Σε μια μοναχική βόλτα της, μετά από μερικά χρόνια, στο κέντρο της Αθήνας, που τόσο λάτρευε και αναλογιζόμενη την ημέρα της – όπως πάντα έκανε – όρισε εαυτόν ξανά τυχερό, γιατί είχε την υγεία της, 5 αληθινούς φίλους που θα ήταν πάντα δίπλα της και μπορούσε να μοιραστεί χωρίς φόβο τις σκέψεις της, και πληθώρα ανθρώπων που την αγαπούσαν, γιατί αντικατοπτρίζονταν σε αυτούς η ομορφιά της ψυχής της και οι όμορφες στιγμές που τους είχε προσφέρει, μέσα από τα έργα της για εκείνους. Μειδίασε για μερικά λεπτά, στάθηκε για λίγο, αισθάνθηκε ευτυχισμένη και συνέχισε τον περίπατό της με κατεύθυνση τη Διονυσίου Αρεοπαγίτου, όπου θα παρακολουθούσε μια υπαίθρια κινηματογραφική παράσταση υπό το φώς των αστεριών.
(Ε. Γραμμένου)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου